Na pięćdziesiąte urodziny moje dzieci zrobiły mi prezent, wykupiły kurs na prawo jazdy kat. B.
Faktycznie, przecież nie chciałam obciążać dzieci, chciałam być samodzielna, chciałam jeździć samochodem, tym bardziej, że mam już wnuki.
Odbyłam szkolenie teoretyczne i praktyczne w ośrodku jazdy. Zaliczyłam egzamin wewnętrzny dopuszczający mnie do egzaminu praktycznego w WORD. Instruktor ocenił, że mam umiejętności. Powiedział, że jeżdżę z nim tak, że wg niego bez problemu zdam egzamin na prawo jazdy.
Obecnie jestem po siódmym niezdanym egzaminie praktycznym. Egzaminatorzy mówią, że posiadam umiejętności. Popełniam tylko drobne błędy - na przykład dwukrotnie nieprawidłowo wykonam to samo zadanie egzaminacyjne, bo nie włączam kierunkowskazu.
Kolejny raz nie chcę zawieść moich dzieci, że nie powiedzie mi się podczas następnego egzaminu na prawo jazdy.
Moja córka opłaciła konsultację u psychologa. Podczas rozmowy okazało się, że odczuwam presję, bo tak bardzo chcę zdać ten egzamin, nie chcę zawieść siebie i moich dzieci. Wiem, że jestem ambitna ale usłyszałam od psychologa, że po niezdanych egzaminach przestałam wierzyć w siebie, w swoje umiejętności prowadzenia auta. To prawda.
Podczas pierwszej sesji psychologicznej zrozumiałam, że nie wyobrażałam sobie siebie za kierownicą pojazdu po zdanym egzaminie. Wniosek płynie z tego taki, że trudno mi sobie zaufać, uwierzyć w swoje umiejętności i osiągnąć wymarzony cel.
Zdecydowałam się na kolejne sesje z psychologiem, bowiem zrozumiałam, że przyczyna moich niepowodzeń podczas egzaminów wynika z moich głębszych problemów związanych z przeszłością. Przecież chcę w końcu zdać egzamin i samodzielnie prowadzić pojazd. Tak łatwo nie poddam się.

W przypadku potrzeby wsparcia psychologa, budowania wartościowych związków, opanowania stresu, lęku i napięcia - skorzystaj z konsultacji z psychologiem również online. Zapraszam.

Wszelkie podobieństwo do osób i zdarzeń jest przypadkowe. Imiona i nazwiska są fikcyjne. Wszelka zbieżność jest przypadkowa. Wszelkie przedstawione zdarzenia i osoby są fikcyjne.

Obraz autorstwa Freepik

Umów się na konsultację On-Line  > >

Po ukończeniu studiów, poszłam do pracy. W dwóch miejscach rekomendowanych przez wujka, pracowałam przez parę miesięcy, jednak zostałam zwolniona. Miałam poczucie porażki, czułam się przegrana, niepotrzebna, nie mogłam się pozbierać. Z czasem zostałam zatrudniona w innej firmie. Po pewnym czasie sama z niej zrezygnowałam, bowiem nie mogłam znieść plotek współpracowników. Podobnie było w innych miejscach pracy.  Denerwowało mnie to, że koleżanki i koledzy oprócz pracy plotkowali na temat innych zatrudnionych w firmie. Obecnie pracuję ale łapię się na tym, że wymagam od siebie zbyt wiele. W pracy jestem wiecznie spięta, obawiam się, że ktoś coś powie uszczypliwego na mój temat, że zostanę negatywnie oceniona, wyśmiana. Spaliłabym się ze wstydu.

Poznałam Kamila, zamieszkaliśmy razem. Według mnie dobrze nam było ze sobą. Jednak on pewnego dnia zamknął drzwi i odszedł w siną dal. To był dla mnie szok. Nie rozumiem do dzisiaj dlaczego mnie zostawił.

Obecnie unikam kontaktów z ludźmi. Zamknęłam się w sobie. Nie mam chłopaka. Rodzina wywiera na mnie presję bym wychodziła do klubów, kogoś poznała, miała swoje zainteresowania. Chcą bym wyszła za mąż, stworzyła rodzinę. Im bardziej nalegają, tym bardziej się złoszczę, tym bardziej się zamykam w sobie.

Wstydzę się też tego, że mimo swoich 30 lat, podczas rozmowy z drugą osobą czerwienieje mi twarz i szyja. To dla mnie bardzo krępujące. Nie wiem jak mam sobie poradzić sama ze sobą.

Osobowość neurotyczna

Przedstawiona historyjka opisuje typową osobowość neurotyczną. Neurotyzm charakteryzuje się trwałą tendencją do doświadczania silnych stanów emocjonalnych i nadwrażliwością emocjonalną. Uczucia, które im towarzyszą mają najczęściej negatywny charakter, dotyczą zamartwiania się, przygnębienia. Neurotycy często cierpią na ataki paniki, lęki oraz choroby psychosomatyczne. Osoba z osobowością neurotyczną  nadmiernie przeżywa różnego rodzaju sytuacje oraz skupia się na sobie oraz na emocjach - identyfikując się z nimi.  

W przypadku potrzeby wsparcia psychologa, budowania wartościowych związków, opanowania stresu, lęku i napięcia - skorzystaj z konsultacji z psychologiem również online. Zapraszam.

Wszelkie podobieństwo do osób i zdarzeń jest przypadkowe. Imiona i nazwiska są fikcyjne. Wszelka zbieżność jest przypadkowa. Wszelkie przedstawione zdarzenia i osoby są fikcyjne.

Obraz autorstwa rawpixel.com na Freepik

Umów się na konsultację On-Line  > >

Mój mąż od początku małżeństwa mnie zdradzał ale ja dowiedziałam się o tym ostatnia. Przebaczałam Jakubowi zdrady dla dobra naszej córki. Przez 10 lat małżeństwa zawsze mnie krytykował. Ulegałam mu, bo wszczynał kłótnie, krytykował, mówił, że nie umiem gotować, porównywał do swojej matki. 

Jakub dokonał napadu na pewną firmę. Zapadł wyrok skazujący. Trafił do więzienia. Zdałam sobie sprawę, że mąż dbał tylko o swój interes. Nigdy nie interesował się córką. Po wyjściu z więzienia wziął dużo chwilówek. Chciał ratować nasze małżeństwo. Domyślałam się, że przez miesiąc byłoby dobrze - jak zwykle, a potem znowu byłoby to samo. Chciał ode mnie pieniędzy. Jakub za wszelkie swoje niepowodzenia obwiniał mnie. Od kiedy pamiętam, zawsze tak było w naszym związku.

Obecnie mąż wyjechał za granice do pracy. Chce bym wzięła kredyt i spłaciła jego długi. Ja chcę rozwodu bez orzekania o winie, jednak znając męża, domyślam się, że będzie chciał udowodnić moją winę.

Jakub dzwonił do córki. Chciał ją namówić, by z nim zamieszkała. Jednak córka czuje się przez męża manipulowana i niekochana. 

Obecnie czekam na pierwszą rozprawę rozwodową. Obawiam się, że nie dostanę połowy pieniędzy po sprzedaży naszego, wspólnego mieszkania, że Jakub wszystko mi zabierze. 

Jestem psychicznie wykończona tą sytuacją. Nie mam apetytu, mam trudności z zaśnięciem, wybudzam się w nocy, czuję wieczne napięcie w sobie. Czasami krzyczę na moją córkę. To jest jakiś koszmar. Potrzebuję wsparcia, wysłuchania, porady. 

W przypadku potrzeby wsparcia psychologa, budowania wartościowych związków, opanowania stresu, lęku i napięcia - skorzystaj z konsultacji z psychologiem również online. Zapraszam.

Wszelkie podobieństwo do osób i zdarzeń jest przypadkowe. Imiona i nazwiska są fikcyjne. Wszelka zbieżność jest przypadkowa. Wszelkie przedstawione zdarzenia i osoby są fikcyjne.

Obraz autorstwa rawpixel.com na Freepik.  Zaprojektowany przez rawpixel.com / Freepik

Umów się na konsultację On-Line  > >

Od wielu lat byłam w nieformalnym związku z Michałem ale traktowałam go jak męża.
Roku temu dowiedziałam się, że mój partner prowadzi podwójne życie. Powiedział, że się zakochał. Rozstaliśmy się. Po sześciu miesiącach wrócił do mnie, twierdził wtedy, że zbłądził, że rozstał się z tamtą kobietą. Pozwoliłam mu zostać.
Miesiąc temu okazało się, że nie zakończył tamtej znajomości. Poczułam, że mną manipuluje. Od tego czasu nie mogę się pozbierać. Zmuszam się do wykonywania codziennych czynności (robię sobie plan na każdy dzień bo inaczej bym się nie zebrała). Najchętniej przespałabym cały dzień.
Gdy byliśmy parą, widziałam, że Michał jest bawidamkiem ale brałam to na żarty bo nasz związek był fajny, między nami nie dochodziło do kłótni. Gdy wyjeżdżał służbowo byliśmy i tak bardzo ze sobą związani emocjonalnie. Często do siebie dzwoniliśmy w ciągu dnia.
Pewnego razu słyszałam jego rozmowę telefoniczną podczas której powiedział, że dzisiaj nie może się spotkać bo ma pilny wyjazd służbowy. Zapytałam o co chodzi, Michał wszystkiego się wyparł, obrócił to w żart.
Czasami chciałabym go spotkać, być z nim. Boję się tego, że gdyby przyszedł i powiedział, że zerwał z tamtą kobietą, to nie wiem czy nie przyjęłabym go do siebie z powrotem.
Pod namową koleżanki, zapisałam się na portal randkowy ale każdego kandydata porównuje do Michała.

W przypadku potrzeby wsparcia psychologa, budowania wartościowych związków, opanowania stresu, lęku i napięcia - skorzystaj z konsultacji z psychologiem również online. Zapraszam.

Wszelkie podobieństwo do osób i zdarzeń jest przypadkowe. Imiona i nazwiska są fikcyjne. Wszelka zbieżność jest przypadkowa. Wszelkie przedstawione zdarzenia i osoby są fikcyjne.

Obraz autorstwa pvproductions na Freepik

Umów się na konsultację On-Line  > >